Er is een groot verschil tussen samen werken en samenwerken
Samenwerken gaat niet van zelf
Vraagstukken in organisaties worden steeds complexer. Er zijn steeds meer disciplines nodig om een vraagstuk op te lossen. Kennis is bovendien vaak verspreid over meer personen, zelfs binnen één discipline en kennis ligt vaak niet vast, die zit in hoofden van mensen. Soms zonder dat ze het zelf beseffen. Voor het oplossen van vraagstukken moet er dus worden samengewerkt. Vraagstukken moeten van verschillende kanten worden bekeken en er is steeds meer creativiteit nodig om ze op te lossen. Maar samenwerken gaat niet zo maar, want mogelijk:
- Ontstaat er competitie tussen deelnemers;
- Domineert de luidruchtigste of invloedrijkste deelnemer het proces;
- Zijn sommige deelnemers niet geïnteresseerd;
- Werken cynische deelnemers het proces tegen;
- Bestaat er weinig of onvoldoende verbinding tussen deelnemers;
- Wordt het belang van de dialoog onderschat en vraagt de opdrachtgever om een snelle buy-in: “We hebben er genoeg over gesproken. Ik wil dat jullie akkoord gaan.”
Succesvol samenwerken vraagt om het faciliteren van samenwerken. Dat kan door iemand de rol van facilitator te laten invullen. Faciliteren betekent makkelijk maken en verbinden. Een facilitator verbindt de deelnemers met elkaar en maakt het, door het inzetten van passende werkvormen, voor hen makkelijker het vraagstuk op te lossen. Zo wordt samen werken echt samenwerken op het moment dat het er op aankomt: als mensen bij elkaar komen om af te stemmen, oplossingen te zoeken of besluiten te nemen.
Een facilitator is content neutraal en let alleen op het proces. Hij begeleidt de deelnemers in het oplossen van het vraagstuk. Hierdoor kunnen de deelnemers zich volledig focussen op de content en zo het vraagstuk adequaat oplossen.
Wilt je onderzoeken of de inzet van een facilitator voor je bijeenkomst handig is?
Beantwoord dan deze 8 simpele vragen en je krijgt per mail een advies toegestuurd.
Meer weten over wat faciliteren voor je organisatie kan betekenen?
Onder auspicium van het IAF is in 2013 een boek met 24 praktijkvoorbeelden verschenen: Faciliteren zonder Omwegen – 24 praktijkvoorbeelden. De inleiding in dit boek is geschreven door prof. dr. Thijs Homan. In de 24 verschillende praktijkvoorbeelden van 4 pagina’s beschrijven opdrachtgevers wat voor hen de toegevoegde waarde van de facilitator is geweest en geven de facilitators een toelichting op de case.
Het boek is in 2014 in geheel herziene uitgave in het Engels verschenen: Diverging Conversations through Facilitation – 24 practical cases.
Beide boeken zijn hier nog te bestellen.
Deze bijdrage is geschreven door Henri Haarmans.