Wie bang is voor de dissonant, offert zichzelf op het altaar van de harmonie (Thomas Feichtinger)
Neuzen en violen
In Nederland hebben we het over ‘de neuzen dezelfde kant op krijgen’. In Vlaanderen verwoordt men het zoeken naar harmonie veel mooier. Als Vlamingen beschrijven hoe mensen samen tot overeenstemming komen, hebben ze het over ‘de violen stemmen’. Het risico daarbij is wel dat er dan – om in de metafoor te blijven – iemand bewust of onbewust de eerste viool gaat spelen.
Ook in een workshop of vergadering kan dat gebeuren. Als er een keuze gemaakt moet worden uit een aantal mogelijkheden, voegen deelnemers zich algauw naar wat de leidinggevende, de hoogste in rang, of de meest ervaren collega doet. Hen blind laten stemmen door middel van briefjes is tijdrovend en komt ook wat formeel over.
Je kunt het ook als volgt aanpakken. Geef alle alternatieven een nummer. Schrijf op een flip-over (het scorebord) alle nummers op, en zet de flip-over met de achterkant naar voren in de ruimte. Geef vervolgens alle deelnemers een stickers en een pen. Laat ze op de sticker het nummer van het door hen gewenste alternatief schrijven. Daarna plakken ze de sticker op de flip-over bij het corresponderende nummer. Omdat de deelnemers als ze gaan plakken hun keuze al gemaakt hebben, kunnen ze niet meer beïnvloed worden door wat zij op het bord zien. Als iedereen gestemd heeft, wordt de flip-over omgedraaid en worden de stickers geteld.
Vervolgens zal dan allicht alsnog naar harmonie moeten worden gezocht, maar nu heeft iedereen tenminste wel een gelijkwaardig eigen geluid kunnen laten horen, zonder sturing van buitenaf.
Deze bijdrage is geschreven door Henri Haarmans.