Slechts weinig spreken, dat is de wil van de natuur (Laozi)
De kaart is niet het gebied, behalve als het ónze kaart is
Bij online bijeenkomsten waar je achter je beeldscherm weggedoken zit, is de natuur ver te zoeken. Je bent gefocust op het scherm en wat daar gebeurt. Omgevingsgeluiden filter je zo veel mogelijk weg en daarmee ook het gekwetter van de vogels in de tuin of het geblaf van je hond. Je kunt een vaas met bloemen achter je neerzetten, maar als iedereen op het scherm kijkt, zet dat ook geen zoden aan de dijk. Natuurlijk kun je dan toch, net als bij fysieke meetings, met dieren- of natuurfoto’s werken bij het kennismakingsrondje. Dat is een makkelijke en veilige keuze.
Je kunt er ook voor kiezen om de deelnemers gezamenlijk een landkaart op het whiteboard van de videoconferentietool te laten tekenen. Om de beurt, in willekeurige volgorde, voegen de deelnemers een element toe aan de kaart en leggen uit wat ze getekend hebben en waarom. Wat maakt dat het voor hen belangrijk is?
Zo ontstaat op een natuurlijke wijze een gemeenschappelijke kaart, een mooi vertrekpunt voor jullie gemeenschappelijke reis.
Deze bijdrage is geschreven door Henri Haarmans.