Loslaten is wijs worden
Wijsheid komt met de jaren. Maar hoeveel wijsheid kan een mens verdragen?
Jaren geleden had ik regelmatig nachtmerries. Ik droomde dat ik hardop zat te lezen en liet de woorden dansen, harder of zachter klinken, sneller of langzamer bewegen. De betekenis van de woorden begreep ik stuk voor stuk. Maar de zinnen waarin die woorden stonden, kon ik niet duiden. Het was gebrabbel, een warrige mix van woorden en betekenissen. Ik raakte compleet van streek! Zwetend werd ik wakker uit deze nachtmerries. Ik begon na te denken over wat deze dromen mij wilden vertellen.
In mijn beroep als facilitator begeleid ik het proces van bijeenkomsten. Daarbij heb ik geen inbreng in de inhoud. Maar om het proces van een bijeenkomst goed te begeleiden, zo dacht ik vroeger, moest ik natuurlijk wel goed luisteren naar wat er gezegd werd en waar de discussie over ging. Zo zou de inhoud waarover de bijeenkomst moest gaan goed aan bod komen. Daar ging ik de fout in. Ik probeerde te veel te begrijpen van wat er gezegd werd. Te veel informatie, te veel nieuwe inzichten, te veel proberen te begrijpen.
Vanaf een bepaald moment besloot ik om niet alles meer te willen begrijpen, om er als het ware ‘boven te gaan zweven’ en veel meer naar de context te kijken, naar de mimiek van de deelnemers, het non-verbale gedrag. Ik maakte mij echt los van de inhoud. De nachtmerries verdwenen. Daarna ging ik nog meer loslaten. Ik hoef nu niet langer alles te begrijpen en controleren. En het gekke is, in mijn vak ben ik daardoor nóg beter geworden.
Wil je ook leren vol vertrouwen de inhoud los te laten en je te focussen op het proces?, dan zijn ‘Faciliteren van Professionals – level 1 + 2’ een goede basis.
Deze bijdrage is geschreven door Nel Mostert. Nel is vandaag jarig. Je kunt haar feliciteren via haar LinkedIn-profiel.